یکی از زمزمه های پر تکرار یک زندانی سیاسی میدونی چیه؟ شکنجه ها را تحمل میکنه و با خودش زیر لب میخونه "اندک اندک جمع مستان میرسند ... اندک اندک می پرستان میرسند ... دلنوازان ناز نازان در رهند ... گل عذاران از گلستان می رسند" غافل از اینکه جمع مستان که ماها باشیم داریم استتوس میذاریم "اگه نفر قبلی بهت بستنی بده میک میزنی یا فقط دستت میگیری و تند تند لیس میزنی؟" انگار نه انگار که ما با هم رفتیم توی خیابون و الان که رفیقامون دارن شکنجه میشن اصلا نباید آسایش و آرامش داشته باشیم. ترانه زیبای شهرام ناظری را از لینک بالا دانلود کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر