متاسفانه هر از گاهی کامنتکی چون شمشیر در چشم آدم فرو میرود.، وقتی هموطنی می نویسد این حکومت خفقان ایجاد کرده و بدون جنگ از بین نمیرود پس باید به جنگ "آری" گفت. اولا لازمه یادآوری کنیم که جنگ آن هم با این اوضاع اقتصادی جهان بسیار پر هزینه و مشکل هست و مردم کشورهای مختلف نمی گذارند حکومت هایشان به راحتی درگیر جنگ بشوند، مگر این که جنگ را توجیه کنند. آیا به نظر شما ایجاد دموکراسی در ایران و تبدیل کردنش از یک کشور ضعیف به یکی از ده کشور قدرتمند جهان برای شهروندی در کلرادو منطقی است؟ قطعا نه. مگر این که دولت مردم را قانع کند که ما یک مشکل بزرگ امنیتی به نام ایران دارم و میخواهیم با تجزیه اش این مشکل را برای همیشه حذف کنیم و بودجه های امنیتی سالهای اینده را کاهش دهیم. حالا از این طرف ماجرا به عنوان یک ایرانی چطور حاضر بشویم که خارجی ها برای اهداف خودشان جنگی در خاک ما راه بیندازند و خانه نیمه خرابمان را کاملا ویران کنند؟ مگر میشود جنگ باشد و ما کماکان راحت به پارک برویم؟ مگر میشود جنگ باشد و ما کماکان دانشگاه و اداره برویم؟ مگر میشود جنگ باشد و از کودکانمان محافظت کنیم؟ مگر میشود جنگ باشد و خوابی نیمچه راحت داشت؟ به جای این که از خوب بودن جنگ بنویسیم میتوانیم زحمت بکسیم و به خیابان ها و به خصوص شهرستان ها برویم و با مردم صحبت کنیم و همه را برای تظاهرات سراسری در پاییز نود و یک آماده کنیم. جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم، ولی کربلا نه! برویم کاشان، برویم دهدشت، برویم بابلسر، برویم شهر کرد. آری هموطن گلم. چاره در هماهنگی عمومی و خیزش عمومی است و نه با جنگی که از دلارهای غربی ها با کلی حساب و کتاب شکل بکیرد و خانه ویرانمان را نابود کند. گر هنوز در بد بودن جنگ تردید دارید با این شماره تلفن تماس بگیرید تا ما برای شما و خانواده تان بلیط رفت و برگشت بگیریم که تشریف ببرید دمشق و حلب. ما همچین توصیه ای نمی کنیم ولی برای روشن شدن ذهن شما میخواهیم کمکی کرده باشیم
آنهایی که بر طبل جنگ میکوبند، لحظه ای از صحنه های ترس و وحشت، غرش مهیب انفجار، تخریب، بیرون آوردن انسان ها و در درجه اول دوست و آشنا و عزیزان از زیر آوار، نابودی خانه و کاشانه و هرچیزی که برای آدم ارزشی دارد، اطلاعی ندارند.
پاسخحذفمتاسفانه اینها اکثرا دچار واخوردگی و بی عملی و در نتیجه؛ توهم هستند و بجای آستین بالازدن، همواره در انتظار یک ناجی تا شاید گشایشی در گره مشکلاتشان باشد.
جنگ، یعنی نابودی امکانات، خرابی، فقدان عزیزترینان، تورم اقتصادی، گرانی، کمبود،... و علاوه بر اینها، در مورد شرایط فعلی ایران خطر بالقوه تجزیه سرزمین مان!
فراموش نکنیم که سرنوشتی که بدست بیگانه رقم بخورد، هرگز در سمت و سوی منافع ملی و مردمی ما حرکت نخواهد کرد.
اگر آزادی میخواهیم، اگر عدالت میخواهیم، اگر رفاه و سربلندی و افتخار برای خودمان و میهن مان میخواهیم، باید خودمان دست بکار شویم و چاره کار کنیم.
پیروز باشید!